Kim byli trzej mędrcy? Czy Bóg polecił podążać za gwiazdą do Betlejem?

Cześć kochani. Dzisiaj miał być wpis o kolejnym z łódzkich parków, ale postanowiłam napisać coś o święcie trzech Króli które obchodzone było wczoraj w kościele katolickim.

W okresie Bożego Narodzenia wielu wspimina o trzech mędrców lub trzech króli, którzy odwiedzili Jezusa tuż po jego narodzinach. Z Biblii wynika, że nie są oni nazwani królami.( Mateusza 2:1). Ewangelista ten opisując tych mężczyzn użył greckiego słowa magoi. Najprawdopodobniej może ono oznaczać ekspertów do spraw astrologii lub innych form okultyzmu. W niektórych tłumaczeniach Pismo Święte nazywa ich magami.

Ilu było mędrców?

Biblia nigdzie nie wspomina ilu ich było. W encyklopedii Britannica można przeczytać, że tradycja wchodu mówi nawet o dwunastu, natomiast tradycja zachodu tylko o trzech. Najprawdopodobniej wzięło się to stąd, że ofiarowano trzy dary: złoto, kadzidło i mirrę.

Czy mędrcy byli królami?

W tradycji Bożonarodzeniowej przybysze ci często przedstawiani są jako królowie. Biblia nigdy ich w ten sposób nie nazywa. W dziele encyklopedia Britannica napisano: że to określenie pojawiło się jako część historii upiększając tę tradycję

Czy mędrcy mieli imiona?

Biblia nigdzie nie nie wyjaśnia, żeby mędrcy ci byli nazwani z imienia. W przypisie do katolickiej Biblii Poznańskiej można przeczytać "przyznane im imiona Kasper Melchior i Baltazar są późnego i niepewnego pochodzenia"

Kiedy mędrcy dotarli do Jezusa?

Astrolodzy ci mogli odwiedzić Jezusa wiele miesięcy później, ponieważ jak wynika z relacji biblijnej Jezus w tym czasie przebywał z Marią w domu, a nie jako niemowlę leżał w żłobie. Po drugie gwiazda zaprowadziła ich najpierw do króla Heroda, który gdy dowiedział się o narodzinach Jezusa przyszłego króla potwornie się wściekł. (Mateusza 2:16). 

Astrolodzy nie dotarli do Jezusa w dzień jego narodzin. Z Pisma Świętego wynika, że wraz z matką przebywał w domu. (Mateusza 2:11). Ze słów tych wynika, że rodzina mieszkała już wtedy w domu, a Jezus nie był niemowlęciem leżącym w żłobie.(Łukasza 2:16).

Czy to Bóg kazał astrologom podążać za gwiazdą?

Niektórzy ludzie myślą, że to Bóg wyslał gwiazdę. Czy napewno? Czy gwiazda wysłana przez Boga doprowadziła by mędrców do Heroda, który wpadł w gniew gdy usłyszał o Jezusie i w konsekwencji kazał zabijać niewinnych chłopców do lat dwóch? Warto zastanowić się na tymi pytaniami. Ja życzę wam spokojnej soboty i do następnego wpisu.

Park Sienkiewicza

Cześć kochani w dzisiejszym wpisie postanowiłam wam przybliżyć kolejny łódzki park. Park Sienkiewicza

 Park Sienkirwicza powstał jako trzeci park publiczny w Łodzi po Parku Źródliska I oraz parku Kolejowym (obecnie Moniuszki). W gęsto zabudowanym fabrycznym mieście brakowało terenów zielonych otwartych dla wszystkich mieszkańców miasta, istniały wówczas parki przypałacowe i inne parki prywatne, jednak dostęp do nich mieli tylko nieliczni. W 1893 roku pojawił się, a w 1894 roku został przyjęty przez Magistrat pomysł utworzenia parku w centrum miasta, na terenie na którym odbywały się targi (targowisko zostało przeniesione na ul. Targową). Park miał rozciągać się między ulicami Mikołajewską (obecnie Sienkiewicza), Widzewską (Kilińskiego), Nawrot i Przejazd (Tuwima). Prace przy zagospodarowaniu terenu rozpoczęte zostały w 1896 roku, projekt parku wykonał Teodor Chrząński we współpracy z Piotrem Hoserem. Niezabrukowany plac uprzątnięto, wyznaczono alejki, posadzono ponad tysiąc drzew i blisko 5 tysięcy krzewów, a całość ogrodzono żelaznym parkanem na podmurówce. 

Park do dziś zachował swój pierwotny układ. Park został otwarty dla mieszkańców Łodzi w 1899 roku.
Park pierwotnie nosił nazwę "Mikołajewskiego Ogrodu Miejskiego", o czym informowała pamiątkowa tablica umocowana na kamieniu przy bramie od strony zachodniej. Nazwa parku związana jest z nazwą ulicy przy której się mieścił czyli ulicą Mikołajewską, jednak przez Łodzian najczęściej nazywany był Parkiem Świętokrzyskim, gdyż znajdował się obok kościoła pod wezwaniem Podwyższenia Świętego Krzyża. Od 1916 r. nosi obecną nazwę im. Henryka Sienkiewicza, nadaną mu po śmierci pisarza.

Od strony ul. Sienkiewicza park ma charakter parku francuskiego z symetrycznymi parterami kwiatowymi, od strony ul. Kilińskiego zaś ma charakter pejzażowy (angielski) z szerokimi alejkami i plankami wśród drzew i krzewów.
Część niewielkiego terenu parku przeznaczono na zabudowania, znalazła się tam pierwsza siedziba dyrekcji Plantacji Miejskich, szklarnie, pracownie. W kolejnych latach ustawiono szafki meteorologiczne oraz zegar słoneczny. Na początku XX wieku na trawnikach pomiędzy drzewami pojawiły się terakotowe figurki zwierząt, a na drzewa trafiły porcelanowe tabliczki z opisami gatunków. W 1904 roku w południowej części parku powstała cukiernia, duży budynek z werandą 1924 roku został przebudowany i przekazany Miejskiej Galerii Sztuki (obecnie Ośrodek Propagandy Sztuki), a cukiernię przeniesiono bliżej ul. Kilińskiego do budynku w którym obecnie mieści się Muzeum Przyrodnicze.

 W parku odbywały się charytatywne imprezy plenerowe (w 1917 r. zorganizowano koncert z którego zyski przeznaczono na odbudowe spalonego Rzgowa). W 1922 roku w parku pojawiła się fontanna w kształcie łabędzia, fontannę otoczyły amorki.

W latach 30-tych XX wieku w parku nastąpiły drobne zmiany, których autorami byli E. Templin a następnie Stefan Rogowicz, między innymi w środkowej części parku pojawiły się wzorem parków angielskich rośliny egzotyczne. Latem wystawiano bananowce, agawy, palmy. Pojawił się również plac zabaw dla dzieci. Po wojnie park nieznacznie się powiększył o działkę łącząca park z ul. Tuwima, został jednak okrojony od południa, gdzie wybudowano szkołę podstawową i basen.
W latach 90-tych XX w. wykonano remont rzeźb parkowych i fontanny, odświeżono drzewostan, wybudowano drugi plac zabaw dla dzieci (blizej ul. Sienkiewicza).

Na dziś to wszystko a w kolejnym wpisie napiszę napiszę wam coś na temat parku Moniuszki. Do następnego wpisu.

Pomnik Martyrologii Dzieci - zwany również Pomnikiem Pękniętego serca

Kochani czytelnicy postanowiłam dzisiaj przybliżyć wam historię pomnika Martyrologii dzieci, który znajduje się w parku Szarych Szeregów

Znajdujący się na skraju parku imienia Szarych Szeregów monument, jest szczególny dla upamiętnienia historii Łodzi w okresie II wojny światowej. Pomnik Martyrologii Dzieci, nazywany również pomnikiem Pękniętego Serca poświęcony jest zmarłym i zamordowanym polskim dzieciom, więzionym w obozie przy ul. Przemysłowej. Trafiały tam dzieci pomiędzy 8 a 16 rokiem życia, a czsami nawet młodsze teoretycznie złapane podczas przestępstwa a praktycznie będące potomkami Polaków osadzonych w hitlerowskich więzieniach.

Monument odsłonięto 9 maja 1971 roku, przedstawia bryłę przypominającą pęknięte w połowie serce z wtulonym wychudzonym dzieckiem oraz pustą przestrzenią będącą zarysem ciała małego człowieka. W pobliżu znajduje się tablica z napisem „Odebrano Wam życie, dziś dajemy Wam tylko pamięć”.

 Kochani na dziś konczę i życzę wam miłego dnia i do następnego wpisu 

Huk petard - dla ludzi świetna zabawa dla zwierząt trauma

Witam was kochani. Poraz kolejny zblizamy się do kolejnej hucznej nocy tj. do nocy sylwestrowej. Dla niektórych będzie to znowu huczna impreza, pełna dobrej zabawy, huku petard i fajerwerków.

Warto jednak pomyśleć o stworzeniach, które w tym dniu przeżywają strach, traumę i niepokój. Mam na myśli nasze kochane zwierzątka. One najbardziej boją się tej nocy. 

Kochani pamiętajcie o naszych milusińskich. Niech ta noc nie będzie dla nich stresująca. Nie bądźmy egoistami!! Pomyślny również o ptakach czy leśnych zwierzętach. Wyobraźmy sobie co one czują w taką noc. Pamiętajmy, że wystraszone mogą być zagrożeniem dla siebie jak i dla nas ludzi. 

Pozdrawiam was kochani i apeluję o rozsądek. Życzę miło spędzonego dnia.

Stacja Radegast

Witam kochani dzisiaj na blogu postanowiłam napisać coś na temat stacji, z której wyworzono ludzi szczególności żydów do obozów zaglady. Stacja Radegast!!!

Stacja Radegast jest zabytkowym budynkiem kolejowym z 1941 r. W czasie II wojny światowej była ona związana z gettem, utworzonym przez Niemców w 1940 r. w Łodzi (Litzmannstadt). Początkowo obiekt pełnił funkcję punktu przeładunkowego żywności i surowców, przeznaczonych dla ludności i zakładów pracy getta.

 Od stycznia 1942 r. Stacja stała się miejscem, z którego wywożono ludność żydowską do obozów zagłady Kulmhof w Chełmnie nad Nerem i Auschwitz-Birkenau. Szacuje się że przez teren Stacji przeszło ok. 145 tys osób, głównie Żydów. Dziś budynek ten jest miejscem pamięci, elementem Pomnika Zagłady Litzmannstadt Getto, powstałym w 2004 r. oraz siedzibą oddziału Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi.

Na ekspozycji w budynku stacyjnym znajduje się makieta Lizmannstadt Ghetto. Jest to największa tego typu makieta w Polsce, przedstawiająca wygląd dzielnicy zamkniętej w 1942 roku. Szczegółowość makiety oraz niezwykle profesjonalne wykonanie pozwalają niemal zajrzeć na podwórka getta, śledzić główne ciągi komunikacyjne czy dostrzec detale wielu istniejących i nieistniejących już budynków. Oprócz makiety prezentowane są reprodukcje list wywozowych mieszkańców getta. 

Nieopodal stacji zbudowano Tunel Pamięci, który swoją minimalistyczną formą oddaje uczucie przytłoczenia okupacją i coraz trudniejszą historią Żydów w Łodzi. 

Zwieńczeniem Tunelu jest Kolumna Pamięci, z napisem Nie zabijaj w języku niemieckim, hebrajskim i polskim.

 

Boże Narodzenie - czy to chrześcijańskie święto?

Nie wiem czy kogoś to zainteresuje, ale postanowiłam dodać.

Dlaczego Boże Narodzenie obchodzone jest  w grudniu?

Większość z ludzi nie ma zapewne pojęcia, że podczas świąt używa się  wielu symboli pogańskich. Chrześcijaństwo przejęło wiele tradycji z czasów dużo wcześniejszych. Pogańskie korzenie ma nawet sama data Bożego Narodzenia. Pismo Święte nie podaje daty urodzin Pana Jezusa. Nie ma tam nawet choć jednej wxmianki, że Jezus świetował swoje urodziny. 

Więc skąd się wzięła w chrześcijaństwie data 25 grudnia?

Dzień przesilenia zimowego, które przypada 21 lub 22 grudnia, był świętowany w wielu kulturach. Przesilenie zimowe obchodzono, jak podejrzewają archeologowie, już w epoce kamiennej, świętowali je też Celtowie, Germanie, Skandynawowie i Słowianie. Starożytni Persowie wierzyli natomiast w kult Mitry - boga słońca, który przyszedł na świat w ubogiej grocie, i obchodzili dzień jego narodzin dokładnie 25 grudnia. Zbieżność ta nie jest przypadkowa.

Starożytni Rzymianie natomiast od 17 do 24 grudnia obchodzili Saturnalia - święto boga Saturna. Było to święto pojednania i radości, podczas którego zamykano sklepy i urzędy, a przez miasta maszerowały wesołe orszaki zmierzające na zabawy i uczty. Podczas Saturnaliów obdarowywano się także prezentami. Brzmi to bardzo podobnie do współczesnych tradycji.

W późniejszym okresie Cesarstwa powstał kult łączący w sobie elementy wierzeń rzymskich, perskiego kultu Mitry i bóstwa słońca - Sol (odpowiednika greckiego Heliosa). Święto Sol Invictus obchodzono właśnie 25 grudnia. Te pogańskie święta zaczęto z czasem włączać do chrześcijaństwa, a gdy zyskało w Rzymie status religii państwowej, zamiast święta Sol Invictus Kościół katolicki nakazał obchodzenie w tym dniu święta Bożego Narodzenia. W roku 350 papież Juliusz I ogłosił 25 grudnia dniem narodzin Chrystusa. Wizerunek słońca coraz częściej był wykorzystywany jako symbol wskrzeszonego Chrystusa, a tarczę słoneczną w postaci aureoli zaczęto umieszczać nad głowami chrześcijańskich świętych.

Warto zadać sobie następujące pytania: Kim właściwie teraz jest Jezus? Co na jego temat mówi Biblia? Czy podoba mu się je osoby, które podają się za chrześcijan obchodza4 tak naprawdę święta zaporzyczone z pogaństwa?

 To by było na tyle. Do następnego wpisu

Park Szarych Szeregów

Cześć kochani dzisiaj na blogu postanowiłam napisać coś więcej na temat parku "Szarych Szeregów"

Park powstał w latach 1961-1964 na terenach które w czasie okupacji leżały w granicach getta żydowskiego, na potrzeby parku wyburzono część starej zabudowy i wyrównano teren. W latach pięćdziesiątych teren był bardzo zaniedbany, tworzyło się tam wysypisko śmieci. Park zaprojektowany przez K. Chrabelskiego oprócz zagospodarowania zieleni obejmował także budowę całego kompleksy wypoczynkowego. W południowej części parku wybudowano basen z brodzikiem dla dzieci, boiska do siatkówki i badmintona, ogródek jordanowski i sztuczne lodowisko. Dziś skorzystać możemy tylko z Pływalni "Promienistych" (ul. Głowackiego 10/12. Pływalnia czynna jest w sezonie letnim. Rozległy nieogrodzony plac zabaw znajduje się pomiędzy basenem a ul. Boya-Żeleńskiego.

W okolicy placu zabaw stoi zaniedbany pomnik-głaz ustawiony w parku w 12 maja 1963 roku dla upamiętnienia działalności Młodzieżowego Oddziału Gwardii Ludowej "Promieniści". Odsłonięcie pomnika odbyło się w 20 rocznicę bitwy, którą "Promieniści" stoczyli pod Głownem z hitlerowcami. Na pomniku wyryty jest (dziś bardzo nieczytelny) napis o treści: "W hołdzie bohaterskim bojownikom łódzkiej organizacji młodzieżowej, w dwudziestą rocznicę walk z hitlerowskim okupantem, park ten zostaje nazwany imieniem Promienistych. Harcerze Chorągwi Łódzkiej 1963 r."

Większa część parku rozciąga się po północnej stronie ul. Boya-Żeleńskiego pomiędzy ulicami Staszica, Plater, Górniczą i Marysińską. W środkowej części parku, na wysokości ul. Brackiej znajduje się Pomnik Martyrologii Dzieci, tzw. Pomnik Pękniętego Serca. Pomnik powstał dla upamiętnienia dzieci zamordowanych w tzw. prewencyjnym obozie policji bezpieczeństwa dla młodzieży polskiej w Łodzi (Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei). Obóz założony w grudniu 1942 roku w kwadracie ulic Plater, Brackiej, Górnicza, Sporna, otoczony był wysokim murem, na rogach zamontowano reflektory i wieżyczki strzelnicze. Według założeń miał być miejscem przetrzymywania młodzieży przyłapanej na drobnych kradzieżach lub której rodzice zostali aresztowani lub straceni. Zarządzenie Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy mówiło, iż do obozu powinno się kierować "przestępców lub dzieci zaniedbane od 8 do 16 lat". Jednak szybko okazało się że obóz zmienił się w zwykły obóz koncentracyjny tyle że więźniami były dzieci od 2 do 16 lat, dziewczynki i chłopcy. Dzieci które ukończyły 16 lat wywożone były do obozów koncentracyjnych dla dorosłych. Przez obóz do 18 stycznia 1945 roku, kiedy obóz został wyzwolony przeszło około kilka-kilkanaście tysięcy dzieci w wieku od 8 do 16 lat (nie znamy dokładnej liczby ofiar gdyż hitlerowcy zabrali lub zniszczyli dokumentacje obozu podczas ewakuacji). Głód, praca ponad siły, fatalne warunki sanitarne, brutalne traktowanie młodocianych więźniów powodowały wysoką śmiertelność, wyzwolenia doczekał się niecały tysiąc dzieci.

Pomnik powstał z inicjatywy wychowanków Ośrodka Szkolno - Wychowawczego dla Dzieci Głuchych w Przemyślu. Akt erekcyjny wmurowano 13 września 1969 r., zapisano w nim: "Niech przekaże przyszłym pokoleniom nasze wspólne wołanie: nigdy więcej wojny, nigdy więcej obozów". 9 maja 1971 roku odsłonięto pomnik zaprojektowany przez Jadwigę Janus i Ludwika Mackiewicza. Pomnik w kształcie ośmiometrowego pękniętego serca, w szczelinie którego stoi postać wychudzonego chłopca o nieproporcjonalnej budowie. Postać zaprojektowano na podstawie zdjęcia byłego więźnia obozu dziecięcego Edwarda Barana. Na płycie przy pomniku znajduje się napis: "Odebrano Wam życie, dziś dajemy Wam tylko pamięć".

Co roku 1 czerwca, w Międzynarodowy Dzień Dziecka o godz. 12.00 przed pomnikiem odbywają się uroczystości, na które przyjeżdżają Członkowie Koła Byłych Więźniów Hitlerowskiego Obozu Koncentracyjnego Dla Dzieci i Młodzieży w Łodzi. Od 1988 roku wręczane są również medale "Serce - Dziecku". Kapituła Medalu "Serce - Dziecku" składa się z uczniów gimnazjów i szkół średnich i co roku wyróżnia do 10 dorosłych, które w specjalny sposób zasłużyły się w pracy na rzecz dzieci. Wśród wyróżnionych znaleźli się nauczyciele, pedagodzy, działacze organizacji charytatywnych.

Uroczystości przygotowywane są przy udziale dzieci i nauczycieli ze Szkoły Podstawowej nr 81 im. Bohaterskich Dzieci Łodzi (ul. Plater 28/32), uczniowie objęli pomnik patronatem i opieką już w dniu jego odsłonięcia. W 1971 roku z inicjatywy ówczesnego dyrektora Stanisława Jagiełły w szkole powstała Izba Pamięci Narodowej (W 1981 przekształcona w Szkolne Muzeum), 19 stycznia 2005 r., w 60. rocznicę wyzwolenia obozu przez Armię Czerwoną, dokonano jej poświęcenia. Wśród eksponatów zobaczyć możemy: ubranie więźnia oraz urnę z ziemią zroszoną krwią zgładzonych dzieci, fotografie obrazujące obozową codzienność.

W latach 2004-2005 przeprowadzono modernizacje parku, m.in. przebudowano alejki, uzupełniono nasadzenia, odnowiono pomnik. Przed pomnikiem Pękniętego Serca powstał wybrukowany plac, również główne alejki zostały wybrukowane, a pozostałe są glinkowo-żwirowe. Park obecnie prezentuje się świetnie, jest w nim dużo ławeczek i w centralnej słonecznej części parku (w okolicach pomnika), jak i na uboczu w cieni dorodnych drzew. 

Z ciekawszych gatunków w parku rosną m.in.:
Wiąz górski odmiany Camperdowna tzw. wiąz płaczący. Rośnie przy głównej alei w północnej części parku. To niewysokie drzewo ma koronę w kształcie parasola (średnica do 10 m) ze zwisającymi do ziemi gałęziami. Ciemnozielone liście są duże do 20 cm, bardzo sztywne i szorstkie z krótkim ogonkiem, i tak jak u pozostałych wiązów nasada liścia jest asymetryczna. Liście tworzą gęstą płaszczyznę zieleni.

Klon pospolity odm. Drummonda. Rośnie już na terenie pływalni, tuż przy ogrodzeniu. Liście tego klonu są zaróżowione, następnie kremowe, a w końcu w środku liścia pojawiają się zielone plamy, brzeg liścia pozostaje kremowo-biały. Starsze drzewa mogą mieć część gałęzi ubarwionych zwyczajnie - zielono. Liście dłoniaste 5-klapowe, z dużymi ostro zakończonymi zębami, zaś wcięcia pomiedzy klapami są zaokrąglone, liście mają kilkanaście centymetrów średnicy. Kwitnie w kwietniu przed rozwojem liści, kwiaty zebrane z baldachogrona są żółte. Owoce czyli tzw. noski są szeroko rozwarte.

Życzę kochani wszystkiego dobrego i do kolejnego wpisu.