Cztery lata

Witajcie kochani czytelnicy.

Bloguje dla Was już cztery lata. Szybko ten czas upłynął. 

Co się w ciągu tych czterech lat zmieniło? Otóż bardzo dużo. Jeszcze cztery lata temu byłam cichą zamkniętą w sobie skromną dziewczyną. Dzisiaj jestem bardziej otwarta na ludzi i świat. Nie jestem zakompleksioną szarą myszką. Wiem czego chcę od życia. Przez te cztery lata zmieniłam swoje życie. Przeżyłam trochę wlotów i upadków. 

Pamiętam jak musiałam walczyć o to co dziś mam. O to by moje małżeństwo doszło do skutku. Walczyłam z bliskimi gdyż nikt z rodziny nie akceptował mojego wyboru. Ciągle tylko słyszałam ,że skomplikuje sobie życie. Nikt nie chciał słyszeć o tym,że jestem szczęśliwa. Nie było łatwo walczyć o miłość z całym światem,który był przeciwny. 

Największym jednak szokiem dla mnie była świadomość,że jestem w ciąży. Wiadomo nie jestem już młoda. Chociaż czterdziestka to fajny wiek,ale bycie matką w tym wieku ? Nie zabardzo mnie to cieszyło. No,ale cóż zrobić stało się. Byłam w ciąży. Przyzwyczaiłam się do myśli ,że będę matką. I nagle....

Wszystko prysnęło. Straciłam dziecko. Czułam wielką pustkę. Nic mi się nie chciało. Moje dziecko umarło,a ja razem z nim. Dotkliwie to przeżyłam. Miałam takie dni, że nic mi się nie chciało. Ból fizyczny po łyżeczkowaniu po poronieniu to był pryszcz. Gorszy był ból emocjonalny po stracie dziecka. Dziecka,którego nie było mi dane zobaczyć i dotknąć czy trzymać w ramionach. Miałam momenty załamania. Czasami jeszcze dziś to wszystko do mnie powraca jak bumerang. Nie umiem się pogodzić z tym co się stało. 

Przez te cztery lata bardzo się zmieniłam. Byłam zakompleksioną szarą myszką. Ci , którzy mnie znają z tamtego okresu mogą to potwierdzić. Dziś już wiem czego chcę w życiu. Potrafię walczyć o swoje. Życie mnie tego nauczyło. Życie to dobry nauczyciel tylko zbyt drogo bierze za lekcje, ale cóż zrobić takie właśnie jest to nasze życie.

Pamiętajcie kochani czytelnicy bez walki niczego nie osiągnięcie. Jeśli czujesz,że wybrałeś dobrą drogę walcz o to!!! 

To było na tyle kochani. Pozdrawiam i do następnego wpisu. Pa

Retusz zdjęć.

Witam.

Dzisiaj trochę o mnie, a właściwie o tym czy przerabiam moje zdjęcia w jakimś programie do przerabiania zdjęć. Kiedyś znajoma spytała mnie w jakim programie  do obróbki zdjęć przerabiam moje zdjecia. Jak stwierdziła na zdjęciach nie wyglądam na swój wiek. To chyba dobrze no nie? 

Moja odpowiedź nie przerabiam zdjęć w żadnym programie do obróbki zdjęć. Ja tak po prostu wyglądasz. Wystarczy że dobrze wykonać dobrze makijaż. Dobrze dobrać trzeba korektor, podkład i puder i są efekty.

Na dziś to byłoby wszystko pozdrawiam i do następnego wpisu. Pa kochani.

Czas zadumy

Witam

Listopad dla niektórych dzień zadumy nad bliskimi ,którzy odeszli. Rozumiem każdy w pamięci ma bliskiego ,który umarł. Każdy z nas kogoś stracił.

Mam pytanie. Co z dziećmi ,które się nie urodziły? 

Sorry ,że tak piszę,ale nie da się zapomnieć tragedii jaka nas spotkała. Nasze maleństwo byłoby już z nami. Niestety nie było nam to dane. Nie mogliśmy go zobaczyć. 

Strata ukochanej osoby bardzo boli. Uwierzcie,że strata dziecka, na które czekasz nie urodzi się bo dochodzi do poronienia. To bardzo boli. Czujesz się wtedy do niczego. 

Najgorsze jest to jak słyszysz ,że kolejne dziecko zostało porzucone. I nie ważne czy to jest " okno życia" czy śmietnik. Dziecko na świat się nie prosi. 

No ,ale cóż małolaty nie myślą. A zabezpieczyłaby się jedna z drugą i dziecko nie byłoby problemem. Nie byłoby porzucanych dzieci czy aborcji. Tu może nie jedna kobieta powiedzieć,że płód to jeszcze nie dziecko. Dla mnie moje maleństwo było dzieckiem. Dzieckiem ,które pokochałam,mimo że go nie widzialam. Mimo że zmarło w czwartym tygodniu ciąży. Dla niektórych było zlepkiem komórek dla mnie było dzieckiem. Nie umiem pogodzić się z faktem że je straciłam.

Kochani będę kończyć ten wpis pełen refleksji. Sorry,że może czasami przynudzam,ale wspomnienia wracają. To silniejsze ode mnie. Pozdrawiam kochani czytelnicy i do następnego wpisu.