Szczecinek

Dzisiaj kolejny mój wiersz o kolejnym polskim mieście.  To zachwycające miasto to Szczecinek 

Szczecinek 

Mam przed oczami piękny widoczek 

Na niebie mały różowy obłoczek 

A wszystko wkoło spowite przez ciszę -

Poczekaj - może to opiszę

Na lewo widzę jezioro co drzemie 

Słońce ostatnie w nim promienie topi 

Patrzę na słonko i widzę że właśnie 

Dotyka wody i za chwilę zgaśnie 

Dookoła cisza i piękna pogoda 

I ta jeziora nie zmącona woda 

To park w Szczecinku o zachodzie słońca 

Słońca co właśnie utonęło w wodzie 

Dwa drzewa spokojnie chylą się ku wodzie 

Mamy tu ciszę i spokojna pogodę 

Stoję i patrzę oczom nie dowierzam 

Och! Jak tu pięknie cicho i uroczo 

Jednych zachwycają egzotyczne kraje 

A tak myślę tak mi się zdaje 

Że najpiękniejszy na świecie widoczek 

To nasze jezioro a nad nim różowy obłoczek 

Stoję i patrzę jakby oczarowana 

Cały park jakby w ciszy skąpany 

Szczecinek pewnie do snu ukołysze

Ja zapamiętam obłoczek i ciszę 

Słońce w spokoju już zaszło 

I tak cudownie w jeziorze zgasło 

Jutro ponownie wstanie o świcie 

Znów da ciepło oraz nowe życie 

Tak mi się zrymowało 

I fajnie pisało 

O miasteczko w którym cześć życia spędziłam 

I jakiś czas szczęśliwa byłam. 

Dzisiaj to już wszystko do następnego wpisu